Camino te voet
Beste vrienden,
Sinds gisteren volg ik Jenny op de voet. Met soepele tred bestijgt ze de heuvelen en met een natuurlijk elan daalt ze ze weer af. Ik struikel daar, het lopen geheel ontwend, dan ijverig achteraan. Wanhopig pogend haar bij te houden. Aan mijn conditie ligt het niet. Het is meer mijn bewegingsapparaat dat voortdurend tegen me lijkt te zeggen: ‘ga toch fietsen man!’. Ik moest flink in de benen om haar bij te houden.
Onwillekeurig moest ik vandaag denken aan onze zwemtochten van vroeger. Als Jenny dan, ergens, ver in zee, een zweem van een eilandje zag, dan wilde ze daar naartoe zwemmen. Een enkele keer haalde ze me over om mee te gaan en steevast kreeg ik halverwege spijt. Ze zwom maar door en pas als ik wanhopig om hulp riep en drenkelingengeluiden begon te maken keek ze eens even om, wachtte tot ik haar had ingehaald en pagaaide er dan weer vandoor alsof de boot gehaald moest worden. Op het palet van enge dromen waar een mens soms door geplaagd wordt, staan deze herinneringen hoog op de lijst.
Gelukkig heeft zo’n pelgrimstocht, te voet, door het Spaanse heuvelland vooral veel goeds te bieden. Het zijn de tientallen monumentjes, kerken, kapelletjes, bronnen, herbergen, al dan niet tot ruïne vervallen dorpen, historische weggetjes, medepelgrims, de overweldigend groene en kleurrijke natuur, de geluiden en de geuren. Het zijn kortom de ontelbare verrassingen die van deze tocht één bonte indringende belevenis maken en die je tijd en ontberingen doen vergeten.
Morgen begint voor mij dag drie. Naar Santiago is nog vijf dagen. Galicië lonkt. Galicië blijft lonken, wreed en verleidelijk, ondanks kou en nattigheid. Terwijl in Nederland de mensen puffend van de warmte rondlopen, wordt hier voor de komende vijf dagen alleen regen en een middagtemperatuur van veertien graden verwacht. Maar het maakt me niet uit. Spierpijn, regen, blaren, laat maar komen allemaal. Het is hier zó mooi, de opdracht is zó vredig! En, je zou het bijna vergeten: de pelgrim moest toch ook nog wat te lijden hebben?
De beste groet van Sjaak. (Pedaalridder te voet)
sucses met het aanpassen van een andere spieren groep Sjaak. En houd moed het komt vast goed.
Ik was even bang dat je na weken van bezinning en kerk bezoek in ging treden in het klooster. Ook het innemen van wijn schuwen de kloosterlingen niet.
Dus jij hebt gisteren avond al flink geoefend.
Gelukkig blijf jij wandelen met Jenny onder het zingen van:"I am singing in the rain"
Je moet maar denken je loopt al met het zonnetje.
Prettige wandeltocht.
Wie zou het verwachten dat er zo zuidelijk nog zo veel regen zou vallen ,terwijl in Nederland mussen van de dak vallen.
Nou Sjaak , Jenny houd van water / duiken en zwemmen / en jij van de sneeuw ,ieder zijn hobby en daarom dus Jenny gaat soepeltjes te voet en jij op de fiets .
Maar.....naar een week loopt jij net zo soepeltjes ,als Jenny nu doet . Weeg eens je bagage ,is je rugzak net zo zwaar als die van Jenny ?
Ik hoop van harte dat de regen niet met bakken naar de beneden valt . Heel veel plezier samen.
P.S.Ik ben trouwens erg onder de indruk van je stempelkaart !