mijn reiseinde nadert
21 mei 2018 - Utrecht, Nederland
Beste vrienden,
Hoewel ik nooit op een reactie van één van jullie gereageerd heb, heb ik er natuurlijk wel van gesmuld. Een enkeling nam me niet serieus, een ander geloofde me op mijn woord. En zoals altijd en overal ligt de waarheid in het midden. Hoe-dan-ook, het was altijd mijn waarheid en mijn beleving. Maar ik was serieus in het ondergaan van de natuur; wie heeft er nog tijd om een zaadpluis te volgen? Of de nijvere bosmier, tot ie er écht werk van maakt om je broekspijp binnen te wandelen? Ik had nú de tijd. En ik nam het er van.
Misschien was ik wat minder nauwkeurig bij de beschrijving van ontmoetingen. Soms beschreef ik het gevolg van zo’n ontmoeting en een enkele keer juist dát wat er aan voorafging. Maar het waren míjn belevenissen en míjn gedachten. Een levendig mengsel van werkelijkheid en fantasie, gevoed door zó veel kleine gebeurtenissen, dat de grote er bij in het niet vallen
Ik ben in veel kerken geweest, en op de gekste momenten van de dag. En ik heb daar in de afgelopen weken zóveel mensen gezien, in diepe devotie, of in een hoger bewustzijn. Starend in het kaarslicht, opziend naar het onaanraakbare. Snakkend naar hulp of bijstand om een zaak die de beste wetenschap of de grootste geleerde nog niet op kan lossen.
Juist daardoor ben ik gaan beseffen dat we als mens toch net wat meer zijn dan een zak vol vlees en botten. We leven, we denken,(denken we), En we zijn! En dat willen we meestal zo lang mogelijk volhouden...
Op mijn tocht kwam ik een vrolijke grijsaard tegen. Joop.
Om zijn vierentachtig jaar oude rug te sparen vervoert hij zijn spullen in een karretje dat hij voorttrekt. Een aantal maanden per jaar reist hij zo door Europa. Eén keer per dag belt hij vrouw en kinderen. Opdat ze niet ongerust worden. Hij is van nature een zorgeloze man. Een gelovig man met een groot en eenvoudig godsvertrouwen. Als hij aan het eind van zijn wandeletappe geen onderdak heeft gevonden, dan zet hij een tentje op. In het volste vertrouwen dat hij niet gestoord, beroofd, of door de ratten besnuffeld wordt. Een moderne heilige. Of meer, een wandelende heremiet.
Morgen ben ik in Santiago. Een missie die als een grap begon wordt serieus. Als de toetsingscommissie, die er echt is, mij morgen vraagt hoe het er mee staat, dan kan ik naar eer en geweten melden dat dat wat als een sportieve grap begon, voor mij persoonlijk is uitgegroeid tot een kleine zoektocht naar de zin van het leven. En hoewel de ware zin van het leven me nog niet helder is, kan ik de commissie m/v vertellen dat ik nooit eerder in mijn leven zo intens heb kunnen en mogen genieten van weer en wind, bomen en bloemen, geuren en kleuren, mensen en ontmoetingen, dan juist in de afgelopen vijf weken van afzien en ontbering.
Sjaak (morgen examen)
Mooi.
Dank
We hebben heel erg genoten van je pelgrims verhalen en wat is het mooi dat je ook van de kleine dingen (vogels,vlinders) en ander klein kruipend en vliegend leven enz.mocht genieten!
Heel veel succes met je Pelgrimsexamen morgen😇
Het was genieten maar......wij wachten met spanning naar jullie gezamenlijke reis verslag of geef je de eer aan Jenny .
Geslaagd met de vlag en wimpel zeggen ze toch ?
geworden. Van de reis naar het innerlijke en rust heb ik meegeleefd, als het ware ervaren en van genoten.
Wij wachten op jou met open armen bij Walk & Role (Keizershof)
De ware zin van het leven is jou al helder. Dit blijkt uit al je verhalen van je pelgrimstocht van de afgelopen weken en VOORAL uit je laatste zin van vandaag (En alhoewel........).
Lees hem nog maar eens.
Vandaag Santiago, nieuwsgierig naar je verslag.