De Alpen bedwongen

Beste vrienden,

Een stevige stormwind rammelt aan de luiken van de eeuwenoude albergo waar ik voor deze nacht een onderkomen gevonden heb. De glazen rammelen in hun sponningen. Een striemende sneeuwregen teistert het dal van Valtellino. Hondenweer!! De hele nacht zal het nog stortregenen, maar bij het krieken van de dag wordt het droog. De lucht zal breken en een eenzame fietser zal zich gekoesterd weten door de warme straling van een (bijna) mediterrane zon. Grrrommm, wat een heerlijk vooruitzicht.

Het was een comfortabele zit vandaag, in de superboemel tussen Sargans en Tirano. Geen zadelpijn en alle ruimte want er waren met dit gure weer maar weinig reislustigen op de been. Natte sneeuw ging over in droge sneeuw en boven 1400 meter was alles wit. De trein stopte in vrijwel alle gehuchten (ca. 40) die we tegenkwamen, ook bij stationnetjes die er uitzagen als zuidpoolkampementen. Ik zag nooit iemand  in- of uitstappen. Op de Berninapas, waarvan het zadel een kilometersbrede open vlakte is, hoorde en voelde je dat de fluitende stormvlagen grip op de langzaam voortzwoegende trein kregen. 

Op een telefoondraad, in de beschutting van een stationnetje zat een familie alpenkraaien lusteloos op betere tijden te wachten. De fraai uitgedoste en met soepele tred door de trein dansende conducteur moest er bij ieder stationnetje uit om in een kastje met een rood deurtje de knop om te zetten voor het volgende traject. Op de pas werd hij omvergeblazen. Na wat gespartel stond hij weer op, maar van de soepele tred was weinig meer over. Laat staan dat er nog gedanst werd. 

Ik heb zin in morgen. Ik heb ook mijn eerste Italiaans in het wild uitgeprobeerd en hoewel er nog veel handen- en voetenwerk bij te pas komt, geloof ik wel dat het wat kan worden. Vanmiddag nog drie uur lang in de stromende regen door het oude Tirano lopen slenteren. Lekker antiek en typisch Italiaans verloederd. Met een pastoor die zat te slapen in zijn biechthokje. En hoewel ik niks te biechten had, heb ik hem toch maar even wakker gemaakt. Voor een stempeltje... 

Addio Amici,
Sjaak