Badplaats

Beste vrienden,

Om niet te snel in Biarritz te geraken, waar ik Bas en zijn dochter Tosca ga ontmoeten, ben ik, vergissing, aan de rand van Les Landes in de compleet uitgestorven badplaats Soustons blijven steken. Er wordt hier in het seizoen van twee walletjes gegeten. Ze hebben er hun machtige, eindeloze Atlantische Oceaan, waar de rollers vaak metershoog en levensgevaarlijk zwaar op de brede stranden uiteenspatten en en waar surfers en kiters in de altijd straffe wind hun halsbrekende toeren uithalen. Maar er is ook een heel groot en lieflijk zoetwatermeer, type Loosdrechtse plas, dat, omzoomd door zonneweiden en bospartijen heel veel zwemliefhebbers, snaterende eenden, liefdespaartjes en snorrende bootjes trekt. 

De weg vanaf Saint-Yaguen hiernaartoe ging over eindeloze boswegen, omzoomd met zware dennen- en  eikenbossen. Herten en reeën dartelden als jonge veulens over gerooide percelen. Toen ik even rust nam temidden van het weelderig groen, hoorde ik in het lage onderhout het wilde zwijn. En terwijl ik een vrucht uit mijn rijkgevulde knapzak nam, was hij, grommend en snuivend op zoek naar een vroege truffel. Een dikke buizerd stortte zich in het veld en steeg weer op met gevulde klauwen. En zo kreeg ieder zijn deel. 

Gelukkig vond ik vanmiddag tussen alle gesloten horeca ook nog een geopend café. Voor een glaasje prik natuurlijk. Een groot, leeg sportcafé, waar aan de muur een flink scherm hing te schetteren. De barman, een nogal geblokte Bask, draaide zich haperend naar me om. Met zijn bruine kop, koolzwarte ogen, een kaalgeschoren schedel en een zwaar keltisch getatoeëerde armpartij was hij al aardig indrukwekkend, maar de paar gebroken tanden die hij mij etaleerde maakten de boel helemaal compleet. Het was een gemankeerde rugbyer die kortgeleden door de tegenpartij onder de voet was gelopen en waarvan nu de schouderpartij zwaar gezwachteld en opgebonden bij elkaar gehouden werd. 

En zo leerde ik mijn eerste echte Bask kennen. Onder het woeste uiterlijk bleek een vriendelijke man schuil te gaan die ook nog Engels sprak en me vertelde dat ook hij in Santiago was geweest. Op de moutainbike, een echte, en niet met zo’n sportfietsje, want daar houdt een Bask niet zo van. 

Morgen vertrek ik naar Biarritz, want dáár gebeurt het, zeggen ze.  Ik hoop vandaaruit dan, in tegenstelling tot vandaag, wél verslag te kunnen doen van een levendig en mondain strand- en badplaatsleven. 

Sjaak (leeft zich helemaal in)