Berg en dal

Beste vrienden, 

Gisteren had ik even een fysiek dipje. Maar vandaag was de beer weer los. Het kon niet op. Dat had natuurlijk ook met de zon en de temperatuur te maken want net als bij jullie was het hier stralend weer. 

Mijn uittocht uit San Gimignano begon ik samen met een ingezetene die zijn dagelijkse fietstocht ging maken. Via een zoon die in Rotterdam in de chemie werkt, en een dochter die in Utrecht gestudeerd heeft, had ie wel iets met ons land gekregen. En ook de winst van Ajax tegen Juve had hem goed gedaan. Het duurde maar kort, hij ging richting Volterra en ik ging de andere kant uit. Richting Siena. Die mooie oude stad met z’n prachtige plein ‘Il Campo’ en de witmarmeren Dom. Het is maar goed dat de tijd ook hier een paar honderd jaar heeft stilgestaan en dat er daardoor een paar bijzondere woonwijken zijn overgebleven. 

Zelf verblijf ik nu op de Via Castelvecchio nr. 16.  In de wijk van de Tartuca, de schildpad. Ik schat dat het de oudste woonwijk van de stad is. Gelegen op het hoogste punt van de stadsheuvel en gebouwd als vesting binnen de stadsmuren. Als in vroeger tijden de duisternis inviel, of als het onrustig was in het land, dan gingen de poorten van de wijk dicht en dan kon er geen kip meer in. De Tartuca is één van de zeventien wijken die twee keer per jaar op leven en dood een paardenrace tegen elkaar uitvechten. Hier heb je geen buurtwacht nodig. Iedereen in de wijk kent elkaar, maar deze vreemdeling wordt op straat moeiteloos geaccepteerd en aan het adres van de juiste fietsenmaker geholpen. 

Italië is vergeven van de oude mannetjes. Nou weet ik wel dat ik met m’n 65 in de ogen van sommige lezertjes ook al een oud mannetje ben, maar ik bedoel écht oud. Op hen oefen ik mijn Italiaans door ze de weg te vragen. De meesten, voorzover ze niet doof zijn, reageren enthousiast en beginnen honderduit te  praten. En hoewel ik ze dan maar een heel klein beetje begrijp, helpt het me wel.

Halverwege mijn rit hiernaartoe kwam ik in het kasteeldorpje ‘la Rocca di Staggia' een kasteelruïne tegen waar ik door een soort kasteelheks zeer hartelijk werd ontvangen. Er was een mooie expositie ingericht die vanavond geopend zou worden. Ik kreeg een preview, maar ook uitleg over het omringende coulissenlandschap. Zo wees ze me allerlei eenzaam op de heuvels gelegen cipressen aan. Die staan alleen op kruispunten en op driesprongen. Als bakens voor de reiziger. Van horizon tot horizon lag daar de oude Via Francigena, de pelgrimsweg naar Rome aangegeven. Je hoefde indertijd alleen maar van boom naar boom te lopen om vanzelf op je bestemming te komen. Als ridder van het asfalt volg ik deze weg maar heel losjes. De wandelaar houdt hem nog steeds zoveel mogelijk aan. 

Vanavond om tien uur is er een (gratis) concert in de kathedraal. Daar ga ik graag naartoe. Ook moet ik nog even wat eten en daarom sluit ik vanavond wat vroeger de burelen. Morgen meer, morgen ook mooi weer!

Beste groeten van Sjaak (vanuit het kloppend hart van Siena)