De bergen in

De Bergen in
 

Beste vrienden,
Het was een stokoud mevrouwtje dat vandaag twee verdiepingen omhoog voor ons de trap oprende. Ze had ons eerst uitgebreid bemonsterd. En goedgekeurd. Vooral Bas viel best bij haar in de smaak met zijn kwieke oogopslag en lange grijze manen. En dat hij zijn talen spreekt, dat was ook al meegenomen. We kregen een driepersoonskamer op zolder. Met ontbijt en met een enorme waslijst aan vermaningen erbij. En vooral: morgen om acht uur moeten we weer vertrokken zijn!
We waren vanochtend in een druilerige regen uit Biarritz vertrokken en daar veranderde pas in de middag wat aan. Het werd tenminste droog. In een rustige cadans van bergje op en bergje af verslonden we in de kortste keren zo’n elfhonderd hoogtemeters en stonden we pardoes in st. Jean Pied de Port. Deze plaats, iets voor de grens met Spanje gelegen is hét grote verzamelpunt voor Pelgrims op de Camino. De grote klim die vandaaruit omhoog gemaakt moet worden, zo’n negenhonderd meter, is voor velen een grotere vuurproef dan gewenst. 
Er verzamelen zich in dit dorp iedere dag een paarhonderd pelgrims en vandaag waren wij daar ook bij. Een enkeling raakt daarbij de weg weleens kwijt. Zo ook mijn medepelgrims Bas en Tosca. Bang geworden van de bergen? Of toch wat huiverig voor de clerus, de kerkelijke macht? Het eeuwig vagevuur? Nee, niets van dat alles. Gewoon op andere gedachten gekomen. Voortschrijdend inzicht ofzo. Ook goed. Een gelouterd pelgrim, zoals ik, maalt daar niet om. 
Ze gaan weer richting het noorden. Maar dan wel via de oostkant van Frankrijk. Een prachtige rit ten noorden van de Pyreneeën brengt ze dan via plaatsen als Pau, Toulouse, Montpellier, Carcasonne en Nimes naar de Rhonevallei, waar ze vervolgens weer naar het noorden afzakken. Een hele rit die dan over vier weken bij hun eigen voordeur eindigt. 
Ondertussen vervolg ik mijn weg via de meest klassieke pelgrimsroute naar Santiago. Morgen ga ik richting Pamplona. Als ik wat geluk heb met het weer, dan kan ik deze stokoude stad wel halen. En anders zijn er onderweg talloze onderkomens voor de standvastige pelgrim zonder hoogtevrees.  
Jenny vertrekt morgen naar Spanje en begint vrijdag aan háár pelgrimage. Ze wandelt te voet vanaf Leon naar Santiago. En ik, ik kom steeds dichterbij. 
De beste groeten van Sjaak. (lone ryder again)