De Dom van Aken

Beste vrienden,

Er zijn ten noorden van de Alpen vermoedelijk geen gebouwen die kunnen wedijveren met de schoonheid van de Dom van Aken. Aan het eind  van de achtste eeuw (794) heeft Karel de Grote de kerk als hofkerk laten bouwen en ik denk dat hij ook nog heeft meegemaakt dat de kerk werd ingewijd. Later is er nog veel sierlijks aan bijgebouwd en vertimmerd maar in de kern is het nog het oude gebouw, van binnen waanzinnig mooi met het fijnste mozaïek bekleed. Stel je voor, twaalfhonderd jaar geschiedenis van de Christelijke bouwkunst verenigd in één gebouw op maar een steenworp afstand van de Nederlandse grens. 

Het mag een wonder heten dat deze Dom de tweede wereldoorlog vrijwel schadevrij heeft doorstaan, want in de rest van de stad zijn toendertijd enorme kraters geslagen.

Het kan bijna niet anders zijn, dan dat Satan zelve, die zijn ziel volgens een duizend jaar oude sage aan de kerk had verkocht, daar de hand in had en aan dat wonder heeft bijgedragen. Hij betaalde ooit een hoge prijs voor deze kerk en wilde dit gebouw kennelijk niet kwijt. 

Hoe dat zat? Dat zat alsvolgt: In de tiende eeuw wilde het kerkbestuur de kerk eens flink uitbreiden maar er was geen geld. Satan stelde voor om de benodigde fondsen beschikbaar te stellen op voorwaarde dat hij de eerste ziel mocht hebben die de afgebouwde kerk zou binnentreden. Hij verwachtte op deze manier minstens een bisschop te kunnen verschalken. Maar toen het moment van overdracht was gekomen, stuurde men een als kardinaal verklede wolf de kerk in. Toen Satan dat merkte werd hij zo kwaad dat hij driftig de kerk uitbeende, de poort woest achter zich dichtsmeet en zijn duim verloor tussen de deursponning. Lekker Au! 

Dat stuk duim, van niemand minder dan de duivel zelf dus, kun je zelf nog altijd betasten door je vinger in een gat in het bronzen deurbeslag te steken. 
Maar goed, ik heb er alleen een stempel voor mijn pelgrimspas opgehaald en het onsmakelijk bepotelen van de duivelsduim uitgesteld tot bij een volgend bezoek. Ik kan me, dat zul je begrijpen, als brave pelgrim dit soort zaken niet veroorloven.

We hebben na het kerkbezoek de stad verlaten en kwamen min of meer per ongeluk toch op de Vennbahnroute terecht, de Seniorengemaksroute. En die hebben we toen dan maar gevolgd. De fietsdag begon helaas grijs en klam, en dat paste wonderwel bij de saaiheid van de route gedurende de eerste 15 kilometer. Heel geleidelijk klommen we 45 kilometer in een uurtje of drie met zo’n vierhonderd hoogtemeters en vervolgens lag er, 50 relaxkilometers lang, een perfect geasfalteerd en lichtaflopend traject op ons te wachten, compleet met rugwind en een zonnetje erbij.  

We zijn nu in Sankt Vith. Geloof het of niet, maar overmorgen wordt hier lichte sneeuw verwacht. Reden genoeg om er morgen snel vandoor te gaan. Het warme(re) zuiden lonkt.

Met satanische groet, Sjaak