Groeten uit Frankrijk

Beste vrienden, we hebben hem de afgelopen twee dagen stevig van Jetje gegeven en staan nu, gevoelsmatig, al voor de poorten van Parijs. Bijna tweehonderd kilometer hebben we afgelegd sinds we eergisteren bij Rumegies de Franse grens overgingen en er resten ons er nog maar zo’n honderd voor we onder de Triomfboog onze schoenveters feestelijk gaan herstrikken. Voor Alfred is de koek dan op. Hij vertrekt zondagochtend met de bus naar huis en zit maandag, met als warme herinnering een bruingebraden nek, weer achter zijn bureau.

Wat is het toch geweldig om op de fiets dit noordfranse landschap te doorkruisen. Natuurlijk hebben we geluk met het zomerse weer. Zo veranderen de onder zware leistenen daken zuchtende roodstenen dorpen vanzelf in openluchtmusea. Spiegelen de met gitzwart water gevulde kanalen azuurblauwe luchten en buitelen de rivieren in hun rimpeling gouden zonnen in het rond. Het lichtglooiend heuvelland, de oude sluizen, de ouderwets voortploffende vrachtschepen, zwaar geklonken, soms wel honderd jaar oud. Met aan de groene oevers: vissers, samen met hun vrouw, alle aandacht voor de dobber. En, daardoorheen, wij, Alfred en ik, voortploegend op de cadans van onze ademhaling. Genietend van elk moment.

De wind en de zon, daar kan geen slaappil tegenop. Ik geloof dan ook dat dit verhaal niet helemaal afkomt. Morgen meer...

Maar hoe dan ook: Groeten uit Frankrijk!!

PS: bedankt voor al jullie leuke reacties, suggesties en goede/slechte raad! Ik geniet ervan.  Als ik van de week een keer een rustdag neem ga ik eens even gezellig reageren.