Hiri Barnea

Wie deze twee woorden niet begrijpt, spreekt nog geen Baskisch. Het betekent gewoon: stadscentrum. In dit geval het centrum van Biarritz. Wat een schitterende badplaats! Met een ouderwetse grandeur die het me makkelijk maakt om me te verbeelden dat hier vroeger de koetsen af en aan reden met welgestelde lieden uit alle windstreken. Engelsen, tijdelijk gevlucht voor hun eigen zeden en klimaat. Zij ontscheepten in Bayonne, de tegen Biarritz aangelegen hoofdstad van Frans Baskenland en waren per koets in een half uurtje in hun gekoesterde wereld van weelde en gelijkgestemdheid. Maar ook welgestelde Fransen, Russische edelen en rijke maharadjas. Zíj kwamen per pullmanrijtuig, getrokken door stomende locomotieven en samen bevolkten ze de superdeluxe hotels. De hele beau monde verzamelde zich hier.

Die grote hotels, het Casino, het hele stadscentrum, alles is of wordt gerestaureerd en in oude luister teruggebracht. Alles ademt, alles leeft. Het minuscule, zeer oude haventje van Biarritz ligt mooi verscholen achter wat arcadische rotspartijen en was van oudsher te klein om te moderniseren. Je kijkt daar terug op 1000 of meer jaren maritieme geschiedenis. Bedrijvigheid is daar niet meer, maar er was vanmiddag nog wel zoveel te doen dat ik van een visser de oliespuit kon lenen om een onderdeel van mijn vervaarlijk knerpende fiets tot rust te brengen. De duizenden badgasten vermaakten zich vandaag kostelijk op het brede strand. Maar ook in de metershoge branding waren veel liefhebbers te vinden. Zwemmers en surfers. Wat mij betreft nog veel te koud. Echte helden dus.

Ik had me zo voorgesteld dat de weg van Soustons naar Biarritz vlak zou zijn. Dat was ie niet. Maar wel heel afwisselend. Supersteile doorsteken over karresporen verbonden hier en daar de drukke hoofdwegen en alle versnellingen tot aan het kleinste verzet toe kwamen er aan te pas.

Ondertussen ben ik erg nieuwsgierig geworden naar Bayonne. Deze heel oude havenstad ligt een paar kilometers landinwaarts aan de oever van de Adour en heeft in de loop der eeuwen heel wat volk zien komen. Morgen kom ík. Op de fiets. Eerst naar de op de pelgrimsroute gelegen kathedraal en dan zwalken langs de haven. Tot tegen vijven, wanneer de trein uit Parijs verwacht wordt, de kruiers de valiezen en de hutkoffers gaan verstouwen en de trein tenslotte leegstroomt. Met ergens in die menigte mijn vrienden en medepelgrims Bas en Tosca.   

Sjaak (vol ongeduld)