Il passato

Beste vrienden,

Vanavond slaap ik in een albergo in het hart van het bergstadje Acquapendente. De herberg staat direkt aan de oude pelgrimsweg waaraan deze plaats zijn ontwikkeling tot stad te danken heeft. Het waren vooral de terugkerende kruisvaarders waaraan leuk verdiend kon worden. Ze brachten vaak kostbare zaken mee uit de Oriënt. En die werden hier verhandeld. Het werd een marktplaats. Met een hele dikke muur eromheen. En op een dag kwam er een bisschopszetel bij. Want goud en edelstenen, dat trekt nou eenmaal kerkvorsten aan. 

Toen later de kruistochten uit de mode raakten en nog wat later, onder invloed van de reformatie, ook de pelgrimsstroom opdroogde, bleef er een stadje over dat alleen nog regionaal van belang was. De pelgrimsweg bleef voortaan leeg en de gebouwen verpauperden. Het is alles bij elkaar een vermoeid ogend, rommelig stadje geworden. Dat mijn eenpersoons pelgrimskamertje dan ook ‘Il Passato’, (het verleden) genoemd wordt is wel heel toepasselijk. En goed gevonden. 

Morgen viert men net als bij ons tweede paasdag. Tijd voor uitstapjes. Ook hier lagen de winkels al weken vol met chocolade-paaseieren en kleurig aangeklede paashazen. En ook net als bij ons, hangt de kerk er een beetje bij en wordt hij vooral nog bevolkt door ijverige, gepermanente dametjes en stijve ouderlingen. Pasen is vooral feest en vakantie en uitgaan!!

Mijn route van vandaag werd voor dat uitgaansdoel kennelijk niet geschikt geacht, want ik ben bijna geen levende ziel tegengekomen. Wel een Turk, Omar uit Izmir. Ook op de fiets. Gestart in Rome, trekt hij in een grote boog via midden-Europa weer terug naar huis. Nog maar net begonnen en nog 4000 kilometer te gaan. Hij slaapt in een tentje in het vrije veld en was vannacht uit zijn slaap gehouden. Niet door een knorrende maag maar door knorrende zwijnen!  Ook kwam ik twee Noorse zussen tegen die al vele jaren een stuk van de Via Francigena lopen en dit jaar eindelijk Rome gaan halen. 

En verder, verder gaat mijn weg door berg en dal. Als ik kilometers achter elkaar aan het omhoogstampen ben, dan word ik het soms wel eens zat, vraag ik me af waarom ik dit doe. En na een mooie afdaling hang ik weer even rond in de zevende hemel. Een simpele metafoor voor het leven. Pieken en dalen.

Groet van uw reiziger, groet van Sjaak