Nattigheid
3 mei 2018 - Pissos, Frankrijk
Beste vrienden,
Wie dacht dat het in zuid-frankrijk altijd maar beter weer is dan in Nederland, zou vandaag bedrogen uitkomen. Terwijl in Utrecht en omstreken de mussen dood van het dak vielen, was het hier, in Les landes de Gascogne, nat en koud. Weer om binnen te blijven!
Voor mij geen optie. In mijn pelgrimscel had ik het wel weer gezien en ik voelde de bedevaartsplicht waarachtig kriebelen. Ik moest in het zadel. De Garonne over en Les Landes in. Ik dronk mezelf moed in met een paar stevige bakken koffie en begon aan een barbaarse tocht. In de eerste kilometers wordt de smalle weg intensief gebruikt door vrachtverkeer dat wat later de Peage opgaat en het was voor het eerst in 1200 kilometer dat ik me op het natte Franse asfalt ongemakkelijk voelde. Om niet te zeggen dat ik het benauwd had. En dat geeft wel aan dat de door Clemens Sweerman uitgezette route over stille wegen verdraaid goed in elkaar gestoken is. Op de velden viel weinig te beleven. Boeren deden wat onderhoud aan de machines, hun echtgenotes, zo stel ik me voor, winkelden wat aan de Boulevards de Bordeaux.
Ondertussen had ik een aangenaam scharreltempo ingezet waarop ik het nog lang vol ging houden. Met veel aandacht voor het landschap en verbaasd over de hoeveelheden water die er maar uit de lucht kunnen blijven vallen, mijmerde ik mijn weg, de handen losjes aan het stuur. Het plotselinge, zo herkenbare geluid van remblokjes, schurend op de fietsvelgen liet me schrikken. Dat deed ik toch niet? Nee, dat was ik inderdaad niet want naast me dook het gehelmde gelaat op van een collega. Hij was me in hoog tempo achterop komen fietsen en hield even in voor een korte kennismaking. In het Nederlands. Ach ja, zei hij, het zijn eigenlijk altijd Nederlanders. Bepakt en bezakt, op alles voorbereid. Een beetje de Opel-met-imperiaalrijders van vroeger. Het liefst nog met een lullig karretje erachter. Ik keek achterom om te zien of ik ook opeens een lullig karretje had, maar dat was gelukkig niet zo. Het was een prettige vent. Uit Rotterdam. In zijn uitstraling leek hij de afgetrainde maar goedmoedige nazaat te zijn van een oud-rotterdamse dokwerker en een via de Rijn uit de Nibelungen aangespoelde Walküre. Ontzettend groot, met handen als kolenschoppen en een uit graniet gehouwen kop. ‘Die hou je niet bij Sjaak’, zei ik tegen mezelf. Dat bleek ook wel uit zijn verhaal, hij was pas zeven dagen geleden uit de maasstad vertrokken en verwachtte over twee weken in Lissabon(!) te zijn. Overigens haakte hij al snel af om even wat te eten en zag ik hem pas anderhalf uur later weer terug toen ik wat foto’s stond te maken bij het markante pelgrimsplaatsje Moustey. Een leuk monumentje geeft daar aan dat het nog duizend kilometer is naar Santiago. Mijn Rotterdamse vriend liet me trouwens weten onder de indruk te zijn van het aantal kilometers dat ik tussentijds had afgelegd. En ik gaf toe dat ik me inderdaad een weinig extra ingespannen had om de eer van Utrecht tegenover Rotterdam hoog te houden. Hetgeen dus gelukt is!!
Klam en moegestreden ben ik vervolgens neergestreken in het kleine dorp Pissos, waar het enige hotel van de streek speciaal voor mij openging en waar ik nu geniet van de tintelende oren die horen bij de ontberingen van zo’n ijskoude dag.
Sjaak (bij de kachel)
Heb medelijden met je dat je zo slecht weer hebt . Je doet het toch maar en zo te horen heb je je gevoel voor humor niet verloren . Typisch jij !
Volgens de weeronline schijn de zon de komende dagen voor je Sjaak.
Groetjes
In Dax in ieder geval wel.
Have fun. Het gaat om de reis. Het einddoel dient alleen maar om te verklaren aan anderen wat je doet.
Groet,
Robert
Volgens de weerman moet het vandaag droog blijven en misschien een zonnetje.
Bedankt voor de mooie verhalen.
Fiets ze
Dank je wel. Tot laters
Weer een natte ontbering verder zoals een Pelgrim betaamd. Nog maar 1000 km te gaan ?? Petje af 🙏🏽 En respect hoor.
Salut Ralph
Ik kijk vanaf nu met heel andere ogen naar mijn man! Een mooie beschrijving. Ik wens je een voorspoedige en ervaringsrijke tocht.
Groet uit Rotterdam van Daphne, de vrouw van Robert.
Zie ik het goed dat je ondanks dat enorme bord eten toch iedere dag een klein beetje fitter en magerder wordt?