De Rijn
1 april 2019 - Bad Zurzach, Zwitserland
Beste vrienden,
De komende dagen is de Rijn mijn beste vriend. Waar eerst navigator en stuurman Alfred voorkwam dat ik zou verdwalen, is het nu deze machtige rivier die ik maar hoef te volgen om in Thusis, aan de voet van de Alpen aan te komen.
Vanuit de stad kwam ik na wat gedwaal al snel op een rommelig en smal pad aan, strak langs de oever van de Rijn. Links van me lagen de grote rijnaken afgemeerd en direkt rechts van het pad waren de machtige laad- en losinstallaties in vol bedrijf. De hectiek was groot en ik had er geen benul van of ik ook maar enigszins veilig was. Maar er was niemand die zelfs maar bedenkelijk keek of me tegenhield. Iedereen was ergens mee bezig en voor een bepakte reiziger had men geen tijd. Tot ik een man tegenkwam die ook ergens naar onderweg was. Ik sprak hem aan met de vraag of hij wist of dit pad mij niet toevallig naar de hel zou leiden. ‘Geen idee’, antwoordde hij in goed Nederlands. Hij was een schipper, lopend op weg naar Basel, naar de bakker. Hij had alle tijd want het zou tot de avond duren voor zijn schip, een tanker, gelost zou zijn. Dan ging hij verderop weer laden en vervolgens stroomafwaarts in 48 uur naar Rotterdam. Stroomopwaarts doen ze er vier dagen over. Alleen als ze door de stad Basel varen moet er een loods aan boord zijn. En dat is dan meestal ook een Nederlander.
We wensten elkaar een goeie reis en vervolgden onze weg. Het pad bleek gewoon door te lopen, de installaties en fabrieken werden kleiner, het pad weer wat breder en uiteindelijk nam de natuur het langzaamaan over. Ik kon opgelucht ademhalen en verder fietsen.
Ik kwam langs plaatsen als Rheinfelden en Koblenz, namen die me bekend zijn uit de tijd dat de waterstanden in de Rijn nog op dicteersnelheid op de radio werden voorgelezen... Vanavond strandde ik bij Bad Zurzach, een kilometer of tien voorbij Koblenz. Ik at vanavond in Duitsland en Ik slaap in Zwitserland, in een oud veermanshuis, Zur Glock, de bel waarmee de veerman van de overkant kon worden aangeroepen. De trappen en vloeren kraken, het huis ademt weemoed. Er ligt nu een saaie betonbrug naar de overkant, het verkeer raast zonder in te houden langs.
Morgen vroeg weer verder, misschien haal ik de Bodensee wel.
Sjaak (eenzaam zonder Alfred)
Tenminste met deze snelheid, zonder Alfred , als je dit leest , ben je er ms al. Hoop dat het niet koud is daar in de Alpen.
Geduldig (met vertrouwen) het pad langs de Rijn gevolgd en het was het juiste pad.
Hopelijk was het vandaag goed weer zodat je de verkoudheid er uit gefietst hebt.
Wederom mooie foto's. Mijn reactie's worden een beetje te klef, ik moet toch iets negatiefs kunnen verzinnen. helaas het lukt mij niet.
het gaat je goed,
fiets ze.