Spanje in
10 mei 2018 - Pamplona, Spanje
Beste vrienden,
Koud was het. Én mistig. Én vroeg in de ochtend. Een lome regen viel in luie druppels uit de lucht. De zware luidklok van de Notre Dame de st. Jean Pied de Port deed me uitgeleide uit het dal. Minutenlang klonk het melancholieke gebeier me na. DingDong, DingDong, Vaarwel, Vaarwel.... Het was niet aan dovemansoren. Ik nam de luide roep graag mee op mijn reis naar Santiago, mijn bestemming voor deze lange reis. En ik dacht aan wat nú mogelijk komen ging. Vandáág. Het zou mijn eerste pasweg worden. Nooit eerder had ik zo’n duivels eind omhoog gefietst. Kilometerslang. Traag en oneindig lang in een rustige cadans naar omhoog. Vrezend voor het moment dat de versnellingen op zouden zijn en de adem te kort. Maar wat ik vreesde gebeurde niet. Integendeel. In de afgelopen weken had ik kennelijk zoveel conditie opgebouwd dat ik na drie volle uren doorstampen gewoon heelhuids boven aan de pas kwam. Wát een overwinning. Er volgden leuke ontmoetingen. Ik was deze ochtend als eerste boven. Uit de ijzige, regenzwangere mist van het dal kwamen nu de schimmen bovendrijven van medepelgrims. Rillend en hongerig dromde men samen onder een afdak van leien en twijgen. Een kapel. Met dáárvoor opgesteld een zwaar hardstenen altaar dat voor de gelegenheid door ons, beproefden, werd gebruikt als picknicktafel. Er ging wijn rond. Was dit wellicht een mis? Er was iets sacraals aan. Ondertussen speelde er zich een bonte verkleedpartij af, want een koude afdaling naar de regenachtige krochten van het Spaanse land moest nog volgen. Bestemmingen en ideeën werden uitgewisseld. Er heerste een sfeer van broederschap. Van saamhorigheid. En dat kwam goed uit want mijn telefoon had het door de kou en het vocht opgegeven en bij de pogingen om het toestel weer aan de praat brengen drukte ik met mijn verkleumde vingers en mijn verdoofde brein zoveel verkeerde toetsen in dat het toestel geheel onbestuurbaar werd en wij, het toestel en ik,met stomheid geslagen raakten.Daar stond ik dan. Gelukkig werd ik tijdelijk geadopteerd door twee medepelgrims, Paul en Jan, en hun telefoon. Waarna het me lukte om even kontakt te hebben met Jenny die me, zoals best wel vaak, uit de brand hielp. Aan het eind van de dag kon ik weer bellen en was alles weer gewoon. Nou ja, gewoon! Dankzij de bovengenoemde heren ben ik in vanavond in de best wel luxe bezemkast van hotel Yoldi in het hart van Pamplona terechtgekomen. Vijf hoog en zonder raam. Maar wel in een leuk twijfelaartje, met een mooie badkamer en een kachel die zoveel warmte geeft dat mijn kletsnatte garderobe in een uurtje weer droog was. Vanavond hebben we gezamenlijk gegeten. Natuurlijk een speciaal Pelgrimsmenu. Voedzaam, lekker, en rijkelijk besproeid met rode wijn. Morgen ga ik eerst de stijlvolle stad bekijken. Pleinen, fonteinen, de enorme kathedraal, de vele, vele sporen van een rijk pelgrimsverleden. Kortom, eerst even de flaneur uithangen. En dan nog een kilometertje of wat doorrijden naar Puente la Reina, een dorp met een brug, in de dertiende eeuw gebouwd, speciaal voor pelgrims, om met droge voeten de rivier over te kunnen steken. Luxe is blijkbaar van alle tijden. Sjaak, (vanuit de bezemkast dus)
Dat het bar was, daarvan gaf je telefoon blijk. Gelukkig is die weer gereanimeerd, zodat we kunnen blijven meegenieten van je foto's. Morgen naar La Rioja?
Een bijzondere dag met intense ervaringen, ook door het samenzijn met zoveel medereizigers. Geniet verder!
Mooie tijd daar in Spanje gewenst en groet aan Jenny
groet
Je snapt natuurlijk wel dat ik als een aap zo trots op je ben. Nu ik zelf mijn eerste 23 pelgrimskilometertjes erop heb zitten, kan ik nog beter met je meevoelen en -leven. Vanaf nu ben je me langzaam aan het inhalen en kom je steeds dichterbij.
Wat een prestatie zo berg beklimmen ,je doet het maar !
Wij bewonderen je doorzettingsvermogen ,zo zie maar goede en behulpzame mensen kom je overal tegen .
Dat Jenny je weer moet redden met de telefoon ,dat kom me wel bekend voor.
Lieve groetjes ,Ula
Allebei een prestatie van wereld formaat (Utrechts formaat).
Sorry Sjaak, maar Jenny's prestatie wint het natuurlijk.
En ik kan het weten want vandaag 4 km gelopen in Frankrijk (Vesc)
groetjes