Veni, Vidi, Bici
Beste vrienden,
Stevig doorgefietst vandaag. De hele ochtend vette regen. En ook nog klimwerk. Dat betekende ondanks de regenkleding een natte rug die ook in de middag, toen het buiten droog werd, heel klam en koud bleef. Dóórfietsen is dan het devies. En dat heb ik gedaan. Zodoende kwam ik tegen de bedoeling in vandaag toch nog vanzelf op het St. Pietersplein uit waar, lekker, de zon scheen. Ik was gaar van de nattigheid, de wind, en de broeierigheid van mijn vochtige kleding. Ik werd er daarom erg blij van dat Jenny via Booking een deftige kamer voor me regelde vlak onder het pauselijk balkon. Het is dat mijn Spaans, mijn Italiaans én mijn Latijn niet goed genoeg zijn voor een diepgaand gesprek, maar anders had de toekomst van de RK-Kerk in Nederland nog een interessante wending kunnen krijgen... Het bleef nu bij een minnelijke groet.
Na het slechts kort betreurde verlies van mijn pelgrimspaspoort, het verdween halverwege mijn reis op onverklaarbare wijze uit mijn bagage, merkte ik dat ik geen behoefte voelde om daar iets voor te regelen. Ik had er wel vrede mee, het moest zo zijn. En zo ben ik nu verworden tot een pelgrim zonder status. Een verworpene. En dool ik verder als een zeeman zonder monsterboekje... Van kerk naar kerk, van altaar naar altaar. Dan steek ik maar eens een kaars aan en starend in de vlam tel ik mijn zegeningen. En bid ik stiekum voor het welzijn van mijn vrienden. En dat ze de troost vinden die ze nodig hebben. Of geluk mogen hebben. Of allebei.
Morgen zijn er kerken, kaarsen en altaren in overvloed. En adembenemend schilder- en beeldhouwwerk. Het is onvoorstelbaar hoeveel moois er door de eeuwen heen ter ere van die ene Christelijke God tot stand werd gebracht. Als ik alleen al aan de muziek denk...
Jammer dat al die oude Goden niet meer mee mochten doen. Die hebben het onderspit moeten delven, ze zijn uitgebannen. Maar gelukkig zijn er nog de boeiende resten. Interessant en mysterieus. Want het volmaakte is er af. Meestal missen ze wat. Een oor, een neus, een zwaard, of God weet wat. En ook al rest ze alleen nog een tempel zonder dak, en weet niemand meer hoe ze er uit zagen, of ligt er alleen nog maar een berg puin met een bord erbij, ook zij leven, samen met hun mythen, voor altijd voort.
Groet van Sjaak (in de zwijmelstand)
Een mooie tijd in Rome gewenst.
En dan???
Rome is overweldigend. Nergens ben ik meer kerken in en uit gelopen. Ik herinner me onder meer de Santa Maria Aracoeli waar toevallig net een klein koortje een prachtig Regina Coelis zong en waar plafondschilderingen de overwinning van het christendom op de moslims (Turken) uitbeelden. Gevaarlijke afbeeldingen in deze tijden.
Paar jaar geleden bezocht met de jongens
Geweldige mooie stad !
Geniet er nog maar even van. .....
Napels komt steeds dichterbij 😆
Liefs Jeannette
Proficiat met het behalen Rome ,nu de volgende doel Napels.
Met het weer zit er niet mee,maar je humor blijft . Geweldige verhalen met interessante informatie ,waar haal je ze vandaan .
Geniet nog van Rome ,er is zo veel moois te zien . Ik heb jaren geleden een Opera gezien en gehoord in openlucht in Terme di Caracalla ,twee avonden uitgesteld vanwege regen maar derde keer was raak . Geweldig om mee te maken in de avond . Zoiets wat jij vorig jaar deed in Frankrijk.
Goede reis verder nog ,
Groetjes
Jammer dat je een dag eerder aankwam in Rome, heb allerlei festiviteiten geregeld, zoals een fanfare en een ontmoeting met de paus als pleister op de wond van het verloren paspoort. Maar jou kennende hou jij niet van die poespas.
Proficiat! en heerlijk uit rusten en Rome bekijken.
en nu...... door fietsen naar Napels?
rust ze/fiets ze
Marijke (met benen omhoog op de bank)
Gefilcibici met het behalen van één van de vele wegen naar Rome. Echter Bici is een Turks gerecht is dat alvast een tipje van de sluier voor je volgende rit? Eerst Napels zien natuurlijk
Geniet en de groeten aan de Paus
En...... je weet dat er meerdere wegen naar Rome leiden!
Liefs Nelleke