De weg is lang...

Beste vrienden,

De weg naar Santiago is lang. En soms heel koud. Drie graden vanochtend. Langzaam kwam de zon op en werd het wat milder. Bergop was geen probleem, maar bergaf moest er een extra jas aan. En de handschoenen. En eigenlijk nog veel meer. Maar ja, dat heb ik allemaal niet bij me. Afzien dus. Na wat klim- en daalwerk kwam gelukkig al snel Burgos dichterbij.Vorig jaar stonden we daar op een camping. Gewoon met hond en caravan. Gezeten op het campingterras observeerden we daar het binnenkomend volk. Op een zeker moment was daar ook een bepakte fietser bij. Zou dat nou zo’n verdwaasde pelgrim zijn? Inderdaad, het was er zo één. Helemaal uit Nederland. Mijn bewondering was groot. Zo’n man moest uit hoogovenstaal gesmeed zijn. Met spieren als kabels en gewrichten van kobalt. Wij offreerden hem een biertje dat hij grootmoedig aannam. Hedenochtend zat ik zelf op dat terras en accepteerde ik met graagte een kopje koffie. De bewondering liet ik me  vanzelfsprekend graag aanleunen. In Burgos aangekomen kon ik het niet laten om daar de kathedraal met het aanpalende museum weer te bezoeken. Mensen: laat het adagio ‘eerst Rome zien en dan sterven’ maar zitten. Ga gewoon maar eens even rondneuzen in de kathedraal van Burgos. Meer heb je als bagage aan de hemelpoort niet nodig. Behalve het stempel natuurlijk. Ook In Burgos kon ik niet blijven. De pelgrim moet door, zo weten we inmiddels. De wind en mijn benen joegen me de hoogvlakte op. Waar ik inmiddels aangekomen ben. Ik had, gedreven door de noordoostenwind nog eindeloos door kunnen vlieden, maar toen ik, gewoon over de weg, door het voorportaal van een voormalig klooster geleid werd meende ik even te moeten stoppen. Het was de ruïne van een machtige kloosterkerk met, aanpalend, een voormalig lepra-hospitaal, eeuwenlang gerund door ijverige priesters. En nu vervallen tot een schitterende bouwval. Sinds de twaalfde eeuw al waren hier ook pelgrims welkom. En ook nu, achthonderd jaar later, tussen de puinhopen, is er nog plaats voor ons. Er is geen stroom, maar er is warmte, gezelligheid, geborgenheid. Wat wil de pelgrim nog meer?Nou, afzien natuurlijk. Dat lukt dan morgenochtend wel. Om zeven uur ontbijt en de verfrissende douche biedt alleen koud water. 

Sjaak (hevig lijdend aan ontberingen)