Le bon gite

Beste vrienden,

Dat Poitiers een eigen paraplufabriek bezit, dat zegt al genoeg. Er was regen voorspeld en die kwam dan ook. Maar niet gelijk. De vroege ochtend begon nog zonnig en vette regenwolken hingen, dacht ik, nog geruststellend ver uit de buurt. Niet ingewikkeld doen dus. Misschien viel het wel mee. De eerste regendruppels deerden me niet en zoals dat een gezonde hollandse jongen betaamt, liet ik me eerst flink natregenen voordat ik mijn high-tech regenkleding aantrok. Te laat dus. En kleumerig trok ik verder. Alle lokale goden heb ik aangeroepen: Heremitis, de god van het knusse, warme onderkomen. En Colbertus, god van de wevers, voor wat droge kleding. Maar alleen Aeolus, de god der westenwinden deed wat hij moest doen en blies de lucht na een paar uur schoon. Wat er volgde was het mooiste fietsweer dat een pelgrim zich kan wensen. In een eindeloos heuvelland, door bosrijke coulissen verdeeld in spannende vergezichten, vervolgde ik mijn reis. Mijn kleren droogden gewoon aan mijn lijf. Ik was rijk en tevreden. In een ritme dat tot ver in de avond had kunnen voortduren, peddelde ik heuvels op alsof het molshopen waren en beleefde ik de afdalingen als golven in een milde branding.

Ik kwam pas bij zinnen in een besloten vallei waar, als neergevleid tegen de omringende heuvelen, het kleine pelgrimsoord Nanteuil-en-Vallêe ligt. Het kleine burchtstadje leek uitgestorven. Op het kerkplein scharrelde alleen een dikke duif rond over het verlaten terras van een gesloten bar. Er zou ergens een gite moeten zijn. Alleen voor pelgrims bestemd. Maar waar? ‘Sleutel bij de Mairie, of anders bij de bar’, staat er in mijn gids. Maar ja, alles was dicht.

Een stokoude heer verscheen uit het niets. Kwam hij achter de kerk vandaan? Ik weet het niet. Hij wees me een onopvallende deur en gebaarde dat ik daar moest aankloppen. En dat deed ik. Ik klopte en er werd opengedaan. Toen ik omkeek om de oude heer te bedanken was hij verdwenen.

Ik verblijf hier nu in de gite. Het is een complete woning, van alle gemakken voorzien. Water komt gewoon uit de kraan, maar kan ik ook tappen uit de ‘Fonte de St. Jean’, pal voor mijn deur. De bron waaromheen volgens de overlevering deze prachtige plaats ontstaan is.

Morgen weer verder, weer of geen weer.

De beste groeten van Sjaak. (In de wolken)