Een oud verhaal...
23 april 2024 - Büßlingen, Duitsland
Allereerst hartelijk bedankt voor de tientallen reacties die ik van jullie kreeg op mijn aankondiging van gisteren. Zoveel aandachtig medeleven brengt me er wél toe om, hoewel we vandaag nog geen meter gefietst hebben, toch alvast verslag te doen van onze eerste reisdag.
Gisteren vertelde ik al dat we onze reis zouden beginnen in het dorpje Büsslingen, waar mijn vader in de oorlog werd aangehouden bij een poging om over de Zwitserse grens aan de mof te ontglippen.
Onder dekking van wat beplanting langs de weg, en gedekt door schaduwen van de schaarse bebouwing kroop hij zich in diepe duisternis een weg naar de nabijgelegen grens. Een hond die aansloeg maakte samen met de oplettende grenswacht een eind aan zijn langgekoesterde droom. Hij zou zich niet herenigen met zijn jongere broer die toen al bijna een jaar in het vreemdelingenlegioen diende.
Het was bijzonder om zijn tocht vanaf het vervallen stationnetje Beuren-Büsslingen naar de grens te volgen.
Beuren en Büsslingen worden van elkaar gescheiden door een flinke, steile heuvel met daaroverheen een weggetje dat de dorpen in een strakke lijn met elkaar verbindt. Het is geen gewoon weggetje, maar eerder een kruisweg.
Beginnend met een kapel, wordt het pad daarna links en rechts omzoomd door gedenktekens en statige kruisen… Dat ongewone pad heeft mijn vader dus ook gelopen, nog onwetend van welke kruisweg hem in de jaren die volgden nog te wachten stond…
Na wat gegeten te hebben in het Wirtshaus, waar hij zich vast nog wat moed heeft ingedronken, zijn Alfred en ik verder getrokken naar Basel. Morgen stappen we daar dan echt op de fiets. Op naar Nice, op naar het onbezette Frankrijk…
Met een gemoedelijke groet van Alfred en Sjaak
Allebei een hele mooie tocht gewenst!
Voor nu: slaap lekker 😴
En met de gulle zegen van de weergoden!
Nu op de pedalen met de wind in de rug .