Zonnig zuidwaarts
29 april 2024 - Borgo d'Ale, Italië
Beste vrienden,
Net als bij jullie scheen de zon er hier in Piemonte al vroeg en vooral uitbundig op los. De ontberingen van gisteren waren snel vergeten en de aantrekkelijke route bracht ons van dorp naar dorp. Zo’n dorp, meestal op een bergtopje gelegen, de huizen gegroepeerd rond de kerk of een kasteel, vormt beslist een onweerstaanbare aanblik voor de romantische geest. En waar ik dan dagelijks met een zeker ongeduld sta te wachten tot Alfred klaar is met het maken van zijn zoveelste natuurfoto, zie ik hem vol onbegrip met het hoofd schudden als ik eens wezenloos sta te mijmeren bij een brakke kasteelruïne. Smaken verschillen, dat is duidelijk. Waar we het wél over eens zijn, dat is dat fietsen de geest verruimt en het lichaam staalt! Voor een heuveltje extra draaien we de hand al niet meer om…
Toch waren we blij dat we op een zeker moment aan al dat klimmen en dalen voorbij waren en het landschap zich langzaamaan opende. Al snel lag de horizon weer op de plek waar hij volgens de gemiddelde Nederlander thuishoort, namelijk aan den einder.
Behalve dan aan de westkant, waar de besneeuwde toppen van de Alpen bijna tot aan de Middellandse Zee met ons mee zullen reizen. Naarmate we verder bij het heuvelland vandaan reden, ontstond er steeds meer een landschap dat op ons eigen vlakke polderlandschap lijkt, zij het dan dat alle landerijen onder water staan en omgeven zijn door lage dijkjes. We waren, voor mij heel verrassend, dan ook in het grootste rijstteeltgebied van Europa terechtgekomen.
Inmiddels verkeren we in het dorpje Borgo d’Ale, waar, de lokale rijstteelt ten spijt, vanavond alleen pizza’s te koop waren. De gedroomde risotto moet dus nog even wachten! Vanaf Iselle, waar we voet op Italiaanse bodem zetten, zijn we inmiddels toch alweer meer dan 200 kilometer doorgedrongen in dit mooie land. Daar deed Hannibal indertijd langer over, maar die had dan ook geen fiets, laat staan de lichtjes gebruinde superbenen waarover Alfred en ik nu beschikken. Want, waarachtig, het zuidelijke zonlicht liet vandaag haar eerste sporen al na op onze tot dan toe lelieblanke turbodijen.
Met een fantasierijke groet,
Alfred en Sjaak
Wat een prachtige tocht weer, en het duo-zijn geeft een extra cachet aan deze tocht!
Die zonbewerkte benen zijn morgen hopelijk rijp voor een wederom mooie tocht !! (Mijn I-phone typte zelf al: photo 🤩)
werd opgemerkt, na regen komt zonneschijn. De streek die jullie nu doorkruisen staat dus bekend om zijn rijstteelt. Ik had geen idee. Hieruit blijkt maar weer eens dat het verslag van jullie tocht niet alleen spannend en leuk is om te lezen maar dat je er ook nog wat van opsteekt. Ik wens Alfred en jou weer zo’n mooie, zonnige rit als vandaag en dat er als de dag erop zit er twee grote borden geurige risotto met een kop erop voor jullie klaarstaan! Want dat hebben jullie dan dubbel en dwars verdiend!!!
Fiets ze en smul ze van ijsjes, pizza en risotto.
In Nice is er op en eindstreep een pot pindakaas voor Sjaak.