Zwitserland

Beste vrienden, 

Normaalgesproken typ ik deze berichtjes, liggend op m’n buik en steunend op m’n ellebogen de wijde wereld in. Ik kan dat lang volhouden en dat is maar goed ook, want alles wat je tot nu toe van me las, is, tikkend met één vingertje van mijn linkerhand op de smartphone tot stand gekomen. Zo niet vandaag! Vandaag hang ik, gewoon op onze hotelkamer, achterover in de luxe lederen schommelstoel van een prijzige Italiaanse designer. En terwijl ik hier wat heen en weer dein in mijn comfortabele zetel en mijn gedachten omzet  naar passende volzinnen, hoor ik Alfred in de badkamer paniekerig rondscharrelen in de bruisende jacuzzi. Ik hoop dat hij de snorkel heeft opgezet. Hij zoekt de zeep of zo. Of was het toch zijn telefoon...? Nee, gelukkig niet, die ligt nog hier op zijn nachtkastje. Zo zie je maar, zelfs een luxeleven kent zijn zorgen.

Het is ons vandaag gelukt. Alfred is uitgefietst en mag morgen naar huis. We hadden het gezellig samen. Terwijl ik m’n blog maakte las hij altijd de drie ‘s-morgens door hem gedownloade kranten door en kreeg ik tijdens het inslaapvallen nog even een scherpgesneden en van commentaar voorziene samenvatting van al het (volgens hem) relevante nieuws. Fietsend waren we elkaars gelijken en navigerend sloegen we regelmatig elkaars plank mis. We hebben zeker ook wel een paar kilometertjes teveel gereden, maar ach, wie maalt daar nu om? Ik geniet van de uitdaging om alleen verder te fietsen, maar ik zal hem zeker missen, mijn vriend en zwager.

Voor mij zit de eerste grote etappe erop. We rusten nu uit in een door Jenny voor ons gereserveerde hotelkamer. Ze vond dat we wel wat luxe verdienden en wie zijn wij dat we dat zouden tegenspreken? Ook vandaag moesten we er best weer voor werken. Nou ja, werken..., een kleine 80 kilometer over smalle landweggetjes, vrijwel zonder verkeer. En behoorlijk vlak. Eerst nog tussen de wijngaarden, later langs grazige weiden, toen door de bossen en vervolgens over jaagpaden langs in onbruik geraakte kanalen. En dat bij een graadje of 18,  met een strak blauwe hemel en een knetterende zon erboven. Een aangenaam tegenwindje zorgde voor verkoeling en voorkwam dat we zouden gaan zweten. Een groot deel van de rit hadden we in het westen nog zicht op de besneeuwde bergtoppen van de Vogezen, de 'ballons' genaamd en langzaamaan zakten we dieper het dal van de Rijn in. De Rivier die we pas te zien kregen toen ook Basel in zicht kwam. Best al breed en beschaafd stromend, zoals een nette rivier dat doet, doorklieft hij de stad. Aan beide zijden veel bedrijvigheid en ter hoogte van de oude stad mooie kades en promenades waar ook vandaag al duizenden mensen een plekje in de zon gevonden hadden. Morgen gaan we de stad bekijken en zal ik weer een stempeltje gaan scoren voor mijn pelgrimspas. Ik moet nog wel even uitzoeken of men hier in Zwitserland wel fatsoenlijk roomskatholiek danwel beschaafd protestant is. Je gaat dat zeker nog horen! 

Met Grootsteedse groet, Sjaak