Monsteretappe
4 augustus 2022 - Maarheeze, Nederland
Vanochtend in alle vroegte, ik was nog maar net op pad, was er de confrontatie: zijn geelgroene ogen staarden me indringend aan. En wat was hij dichtbij! Met hooggeheven staart verhief een grote zwarte kater zich uit het bermgras, één voorpoot al uitgestrekt naar het asfalt. ‘Zou hij net voor m’n fiets gaan oversteken?’ Ik vroeg het me onrustig af, want ik ben weliswaar niet bijgelovig, maar toch, eerlijk gezegd, ik hou er niet zo van… Maar gelukkig, iéts leidde hem onhoorbaar af en zijn aarzeling maakte dat ik hem veilig kon passeren. Mazzel dus!
En rond het middaguur openden zich ter hoogte van Boxtel op uitbundige wijze de hemelsluizen, precies op het moment dat ik een gastvrij caféterras passeerde.
Zomaar twee momenten waarvan ik me realiseer dat ze het goede gesternte waaronder deze reis begint, bevestigen.
En er is meer: zo voer de veerpont over de Lek bij Culemborg nog vrolijk op en neer met aan boord een goedgemutste pontbaas die voor de gelegenheid wel een ‘korting kort overtochtje’ wilde geven. En had ik bovendien tot Den Bosch de wind aangenaam in de rug. Wat wil een mens nog meer….
Nou, bijzondere gesprekken met volstrekte vreemden bijvoorbeeld. Het overkwam me maar liefst drie keer, vandaag. Eerst bij de koffie op een vroeggeopend terras in Culemborg. En later werd ik nog twee keer achterop gereden door een wat snellere fietser die even inhield. Drie keer het indrukwekkend levensverhaal in een notendop van mensen die veel droevigs beleefden, maar er blijmoedig het beste van wisten te maken. Het deed me denken aan de tijd dat ik veel liftte en aan de wonderlijk vertrouwelijke gesprekken die dat met zich meebracht. Face to face, maar tóch anoniem.
Na Den Bosch draaide de wind plotseling naar zuidwest en trok hij stevig aan. Het werd wel eventjes werken, met als verrassing dus die vette, verkoelingbrengende Boxtelse Bui. Maar lieve help, wat werd het walgelijk warm daarna. Het Brabantse land lijkt één groot overkokend turks bad waarin ik, onschuldige sterveling, dappere pelgrim, dusdanig diende te lijden dat ik al wat er de komende weken nog op mijn pad mag komen moeiteloos zal kwalificeren als klein ongemak… Het viel waarachtig niet mee!
Mijn vuurdoop is dus al geweest.
En nu lig ik bij mijn Brabantse zus Ada op de sofa uit te hijgen. Ze had mijn favoriete eten klaargemaakt: andijvie met een bal gehakt. En vette jus! En vla met slagroom als toetje! Wát een feestmaal..
Morgen vanuit Maarheeze naar het zuiden. Nog geen idee hoe ik ga rijden. Baceno bestaat al duizend jaar en wacht minzaam op wie er komen gaat.
Met een verkrampte (kuit)groet, Sjaak
Lekker rusten nu maar bij je lieve zus, en in volle vaart morgen weer naar je volgende slaapplek.
Ps: zodra je een zwarte kat op je pad tegen komt betekend het dat je het juiste pad “fietst in jou geval” en vooral zo door moet gaan.
Liefs, Ingrid
Doe je best....🚲💪
Pelgrim’s tocht begonnen 🥇.
Op weg door het mooie Belgie. In de verte Abij van Averbode, maar jij moet verder fietsen.
Brandstof is belangrijk voor een pelgrim, vertroeteld met maaltijd bij je zus. Maar hoe verlopen de volgende maaltijden?
Om jou van de broodnodige super-brandstof te voorzien bezorg ik bij alle verdere stopplaatsen een potje CALVE pindakaas.
Hoe ik weet waar jij je maaltijd nuttigt? Vraag dat maar aan je fietsenmaker, een tracker doet wonderen.
Geniet in stilte van de natuur en af en toe fluitend /zingend.
Kijk uit naar de volgend verslag.
Groetjes,
Sjefke.
Wat kan jij toch lekker spannend je dagverhaal vertellen. Nou, ik kan je vertellen dat het deze zomer in het zuiden van Europa heel warm is. Bij elke inspanning breekt mij het zweet uit en raak ik snel oververhit. Toch zijn er getrainde fietsers die de bergen trotseren op het heetst van de dag. Het kan dus gewoon wel. Wat ben jij een bikkel zeg om dit warme avontuur aan te gaan. Houd het hoofd koel, Sjaak.
Wat maak je een leuk verslag van !!! Ik kijk uit naar de volgende. Succes.
Groetjes,