Superdag!

Wat zijn we nog waard, vandaag de dag, zonder alle app’s die het leven zo veraangenamen? Het was de regenradar die me vertelde dat het stipt om negen uur droog zou worden in Maarheeze. En mooier nog, dat het verder de hele dag droog zou blijven! Gerustgesteld begaf ik me dus op weg, daarbij gesteund door de navigatieapp, die me desgewenst een nauwkeurig uitgestippelde route voorkauwt. Verdwalen wordt een mens op die manier wel heel moeilijk gemaakt. Gelukkig protesteert zo’n app niet wanneer je een stukje wilt wildrijden. Net even een ander weggetje, een ander dal, of een vergelegen, intrigerend bouwsel befietsen, de app staat dat alles welwillend toe en volgt je in je kielzog met een vriendelijkgekleurd lijntje op de kaart. 

Aldus werd mijn lange tocht tot aan Maastricht langs de ZuidWillemsvaart een avontuurlijk geheel. Het is niet dat er langs de ZuidWillemsvaart helemaal niks te beleven valt, integendeel zelfs. Hele horden watervogels bevolken het rustige water, van roerdomp tot watersnip. En wat weten we dan nog maar van het onderwaterleven in zo’n eeuwenoude vrijwel verstilde waterweg? Niks!!
Rustig aan de wallekant gezeten wierp ik mijn stukjes uitgespaard brood keurig in de eendenkring, tot zich temidden van een draaikolk de dikke, vlezige lippen van een reusachtige karperachtige bij de maaltijd voegden… Ik bedoel maar!

Bijzonder aan het kanaal is ook dat het zich over grote afstanden flink boven het omringende land verheft, dat vaak moerassig en wildbegroeid is. Ik sprak de dijkwachter die net uit het dichte struweel tevoorschijn kwam, gelijk Neptunus uit de wilde baren. Hij was op jacht naar waterkonijn, een plaag voor de dijken, maar een delicatesse voor menige Belg! 

Ondanks mijn ongeplande uitstapjes naar vriendelijke dorpjes, illustere kerkhoven en welverdiende vlaaien, vorderde ik gestaag en eenmaal op de drukke Vrijdagmarkt in Maastricht aangekomen, besloot ik, rustzoeker, de stad maar weer te verlaten, richting het Limburgs heuvelland. 

De eerste venijnige klimmetjes verliepen naar wens, al had ik op de Bemelerberg mijn hoogste versnelling al nodig. Uiteindelijk ben ik in het dorpje Vijlen gestrand. Vlakbij Vaals, op een steenworp afstand van Aken. Hotel Cuba Libre…, Neenee, geen bordeel, maar wel een goed restaurant!

Morgen meer…
Opgewekte groet van Sjaak